Zo ging het van pijl en boog naar harp

Als je denkt en praat over een harp, dan komt meestal meteen: “David met de harp” naar voren, of “Harm met het harpje”, of een engel met een harp, of een dame met hele lange haren die harp speelt.

Maar wist je dat de harp één van de oudste instrumenten van de wereld is? Ongeveer 4000 jaar voor Christus is de ontwikkeling van de harp begonnen met de pijl en boog van de jagers.Vroeger waren er geen winkels en supermarkten waar men naar binnen kon stappen en kon kiezen wat je die avond wilde eten. Vroeger moest men zelf voor zijn eten zorgen. Dus gebeurde dat o.a. door te jagen met een pijl en boog.

Van pijl en boog naar harp:

En precies die pijl en boog zijn het allereerste ontstaan van de harp geweest. Men ontdekte namelijk dat als ze een pijl wegschoten, de pees van de boog een zacht geluid gaf. Bovendien bleek dat de ene boog een iets hoger of lager geluid gaf dan de andere boog. En dat had weer te maken met de grote van de boog.

Zo ontstond de Muziekboog dit waren 3 of 4 bogen van verschillende formaten bij elkaar gebonden.

Uit de muziekboog ontstonden de Boogharp en de Hoekharp. Deze harpen kwamen veel voor in West Azië en Afrika.

En zo begon het dus: Van pijl en boog naar harp.

Wat vorm betreft zijn de muziekboog en de boogharp bijna hetzelfde. Het grootste verschil is de klankkast.

Een klankkast zorgt ervoor dat het geluid van de snaar versterkt wordt. Probeer zelf maar eens een elastiekje tussen de vingers te houden en luister naar de klank als je er aan trekt. Doe nu dit elastiekje om een luciferdoosje en trek er nog eens aan. Het geluid is duidelijk veel sterker geworden. Het luciferdoosje fungeert als klankkast.

De muziekboog had 3 à 4 snaren, de boog- en hoekharp hadden 7 tot 14 snaren.

Van pijl en boog naar de Harp in Ierland:

In de elfde eeuw werd in Ierland de eerste Ierse harp gebouwd, die op de linker schouder moest steunen. Tegenwoordig steunt de harp tijdens het spelen op de rechter schouder. De snaren waren allemaal van metaal (koper en tin) en werden met de nagels bespeeld. Nu spelen we met de vinger toppen en moeten de nagels juist kort zijn. Het snaren aantal is uitgebreid tot ongeveer 30.

Van pijl en boog naar de Harp in Wales:

Niet alleen in Ierland werden harpen gebouwd, maar ook in Wales. Hier was de harp erg belangrijk want in het wetboek van koning Howell stond te lezen dat voor een edelman 3 dingen onmisbaar waren:

• Een deugdzame vrouw
• Een kussen op zijn stoel
• En een goed gestemde harp

Al gauw stuitte men op een probleem. De harp werd voor het spelen gestemd en daarna kon er niets meer aan de toonhoogte gedaan worden. Er werd dus gezocht naar een manier om de tonen te kunnen verhogen of verlagen. Er ontstonden harpen met twee rijen snaren naast elkaar. Met je rechterhand speelde je de rechter rij en met je linkerhand de linker rij, dit bleek echter in het gebruik niet zo handig. Er ontstond ook een harp waarbij de snaren elkaar kruisen.

De Hakenharp:

In de zestiende eeuw ontstond de zogenaamde Hakenharp.Eerst werden er haken aan de zuil van de harp gemaakt, maar al gauw verplaatste ze naar de hals. Nu kon iedere snaar òf verhoogd worden òf verlaagd. De hakenharp heeft zo’n 34 snaren.

De uitvinding van de hakenharp was een hele vooruitgang, maar toch was men nog niet tevreden. Men wilde iedere snaar kunnen verhogen èn verlagen. En met de hakenharp kon dit niet.

De Pedaalharp:

In de achttiende eeuw werd de definitieve oplossing gevonden. De Duitser Höchbrucker vond de Pedaalharp uit. Het systeem van de haken veranderde van het bedienen met de handen naar de voeten. Dit was een groot voordeel want bij de hakenharp moest je met je hand een haak omzetten en kon je dus niet met die hand op de snaren spelen. Bij de pedaalharp bedien je de haken met je voeten door middel van pedalen onderaan de harp, wat als voordeel had dat je met je handen gewoon kon doorspelen wanneer je met je voeten een pedaal verandert.

Bovendien heeft het pedaal 3 standen en een haak maar 2. Dit geeft al aan dat bij een pedaalharp iedere snaar zowel verhoogt als verlaagt kan worden.De pedaalharp heeft 7 pedalen, voor iedere toon uit de toonladder één,  3 pedalen links van de harp voor je linker voet en 4 pedalen rechts voor je rechter voet. Als je een pedaal intrapt, dan wordt er door middel van een mechaniek boven aan de harp een haakje omgedraaid zodat de snaar iets korter wordt en de toon hoger is geworden.De pedaalharp of ook wel concertharp genoemd heeft 46 snaren.

En zo is de titel van dit artikel duidelijk: Van pijl en boog naar harp

Gekleurde snaren:

Iedere harp groot of klein, heeft 3 kleuren snaren; rood, wit en blauw. Dit is gedaan om het vinden van de juiste snaar te vergemakkelijken. Op de piano kun je aan de blokjes van 2 en 3 zwarte toetsen zien op welke witte toetsen je moet spelen. Bij de harp heb je hier dus de kleurtjes voor.

Bij het harp spelen gebruik je je pinken niet, deze zijn te kort. Harp spelen doe je dus met 8 vingers.

Als jij nu bij jezelf denkt “Ik zou ook graag harp willen leren spelen”, vraag dan nu meteen het Gratis Ebook Welke harp? aan. Dit is de eerste stap om te nemen want na het lezen van dit eBook weet jij welke harp bij jou past.

Ik hoop dat je met plezier mijn beknopte uitleg over het ontstaan van de harp hebt gelezen en je er iets wijzer door bent geworden. Mocht je nog iets willen toevoegen dan kun je dat in het commentaarveld hieronder altijd doen.